Subong maisip kita tubtob dose
kag magpahimunong kita.
Sa isa ka tion sa dagway sang duta,
indi kita maghambal sang bisan ano nga pulong;
mag-untat kita sa isa ka segundo,
kag indi paghulagon sang tuman ang aton mga butkon.
Isa siguro ina ka makatalanhaga nga tion
wala halaguyon, wala mga makina;
mangin tingob kita tanan
sa gulpi nga pagkatingala.
Ang mangingisda sa matugnaw nga dagat
indi maghalit sa mga balyena
kag ang tawo nga nagatipon sang asin
magtan-aw sang iya nadaut nga mga kamot.
Ang mga nagahanda sang gera pang-kalikasan,
mga gera nga may agas, mga away nga may kalayo,
pagdaug nga wala mga buhi,
magsuksok sang tinlo nga mga panapton
kag maglakat lapit upod sa ila mga kautoran
sa landong, wala sing may ginahimo.
Ang akon luyag indi dapat sal-an
sang bug-os nga pagpamuag-puag.
Ang kabuhi amo ina;
Luyag ko nga wala sing pagbalio sa kamatayon.
Kon indi kita tuman ka lig-on sa pamensaron
tuhoy sa pagpabilin sa paglakat sang aton mga kabuhi,
kag sa isa ka tion wala sing may mahimo,
basi ang daku nga kalinong
mahimo maglangan sang ini nga kasubo
sang indi paghangop sa aton kaugalingon
kag sang pagpahog sang aton kaugalingon sang kamatayon.
Basi ang duta makatudlo sa aton
sang kon ang tanan daw patay
kag sa dason nagpamatuod nga buhi.
Subong maisip ako tubtob dose
kag maghipos ka kag malakat ako.
_______
English version:
KEEPING QUIET
by Pablo Neruda
Now we will count to twelve
and we will all keep still.
For once on the face of the earth,
let’s not speak in any language;
let’s stop for one second,
and not move our arms so much.
It would be an exotic moment
without rush, without engines;
we would all be together
in a sudden strangeness.
Fisherman in the cold sea
would not harm whales
and the man gathering salt
would look at his hurt hands.
Those who prepare green wars,
wars with gas, wars with fire,
victories with no survivors,
would put on clean clothes
and walk about with their brothers
in the shade, doing nothing.
What I want should not be confused
with total inactivity.
Life is what it is about;
I want no truck with death.
If we were not so single-minded
about keeping our lives moving,
and for once could do nothing,
perhaps a huge silence
might interrupt this sadness
of never understanding ourselves
and of threatening ourselves with death.
Perhaps the earth can teach us
as when everything seems dead
and later proves to be alive.
Now I’ll count up to twelve
and you keep quiet and I will go.
thewallflowerconfessions 